Kënga e dashurisë e J. Alfred Prufrock

(prej T.S. Eliot).
Përktheu Kozi Nasi.

Ikim, at’her’ ti dhe unë,
kur mbrëmja t’shtrihet për qielli
si pacient gati për operim mbi tavolinë;
Ikim, atyre rrugëve gjysmë të shkreta,
caqeve që flasin me vehte netëve të parehat’ta
në hotele një-natëshe krejt t’lira;

Jam gabel i Istitutit…

(sepse edhe mund të tallemi, por duhet të tallemi me seriozitet)

Të rrimë shtrembët e të flasim drejt: pas shumë vitesh heshtje që bie erë komploti, ka ardhur koha që të merremi me kryeveprën letrare shqiptare që, më shumë se çdo poezi a këngë, përfaqëson tragjedinë e dashurisë së humbur. Çdo popull prodhon gojëdhëna trimërie a dashurie: nga Wilhelm Tel te Robin Hood, nga Tristano & Isotta deri te Bewolf. Më në fund, edhe Shqipëria paraqet diçka që ka të njëjtën elegancë, të njëjtën dashuri e tragjedi. Poeti e shpreh dhimbjen e tij në pak rreshta që bëhen të popullit sepse atij i përket, përfundimisht, sa dhimbja aq edhe poezia.

The Shining

Nga: Arti Lushi

Sintaksa e syrit.
Frymëmarrje dhe frymëngjizje.

Edhé

 nga Kozi Nasi

Dhe jeta,
kjo e vetmja
që më ndjell e më thith
skutash e caqesh ku arrij pa frikë;

dhe drama,
kjo e papërtuara e kudondodhur
që xheloze për lirinë time
më mbërthen fyti e s’më lë të marr frymë;

dhe lumturia,
kjo zanë tin’zare, aspak e fisme
që kënaqet vetëm kur më gënjen me stërpika syve;

Bluzi i fundit, për t’u lexuar ndonjë ditë

(nga Cesare Pavese,“Verrà la morte e avrà i tuoi occhi”, 1950, përkthim i lirë nga Alfred Bushi )

Ishte vetëm një histori
jam i sigurt se e dije këtë
(Por) dikush u lëndua
shumë kohë më parë
Është gjithmonë e njëjta gjë
koha ka kaluar
një ditë vjen
një ditë do të largohesh
Dikush ka vdekur
shumë kohë më parë
dikush që ka guxuar
por nuk njihte (rregullat)

Mall

 

poezi nga Kozi Nasi

Po unë ç’t’u desha vallë?

Kësisoj, e çmëndur, e harlisur, ije-këputur

që ma do gjuhën njësoj,

kur të shaj e të ledhatoj?

Lëkure më ke fshehur e s’do të më lëshosh

edhe pse fort mirë e di

sa ishim të dy, më, s’do jemi dot…

Shqipërisë

poezi nga Pablo Neruda, shqipëroi Moikom Zeqo

S’kam qenë asnjëherë në Shqipëri,

në tokën e ashpër, plot dashuri,

peisazheve bjeshkatare me barinj trima.

S’kam qenë, po ja

që  sot kam shpresë

të vij

Ata që libra ju thonë të lexoni…

 

nga Tea MERSULI

Ata që sa më shumë libra ju thonë t’lexoni

ata, ata s’dinë ç’është libri.

Ata lexojnë, lexojnë siç hanë

e hanë si derra.

Në qoftë njeri ky…

nga Primo LEVI

përkthim nga Aida BARO

Ju që jetoni të sigurt

Në shtëpitë tuaja të vakëta,

…

poezi nga “Ungjilli Modern”, Dritan Mesuli

Si një mace që më përdhos shpirtin,

Më shtyn

Të jesh armiku im!

Sadopak për t’u dashur… (Pjesë nga një poemë e gjatë…)

 

 

Nga  Erina Pavle Çoku

… Lajmëtarët janë mbledhur në një kënd
Ata janë netë të pagjuma
Me petka mendimesh të vjetra
E udhët e shpëtimit

Llora

nga Ismail Kadare

Prapë m’u kujtove, Llora.

Dashurinë tonë të shkuar

Prapë ripërtyp

Si demi që ripërtyp barin e livadheve të largët

PEISAZH NË MOSKATO

nga Dritan Mesuli

Mbi lumin e tharë

Ura!

Pak më poshtë

Deti!

Dhe më përtej

Kureshtja ime e lodhur, u mbyt

Në padije!!!

Veç at’her’…!

nga Kozi Nasi

Nuk ësh’ sonte i dashur,
kur malli për mua do të të rëndojë gjoksin
aty,

ku fare pak më parë prehesha unë.

Nuk ishte as dje, i dashur,
kur Zotit i luteshe me zë, të kthehesha
trembur inatit tim të heshtur idhnak.

Si po prishet gjuha Shqype

poezi nga  Filip Shiroka
Gjyshat tonë, eh paçin dritë!
Njerz koktrashë, kurgja s’kanë dijtë:
………. Jan kenë t’hutuemun!…
Ata t’mjerët s’kan dijtë athera,
as buon giorno, as kali spera,
as sabah sherif teheir-ollsun!
Na sot jem për t’u lavdue,
dijmë me folë, me bisedue
………. nga mendja jem holluemun!

Pa kthyer kokën

poezi nga Teodor Keko

Do iki dhe kokën nuk do ta kthej

të shikoj Dajtin plak të trishtuar,

të shoh kafetë mbushur me pleq,

të shoh gazetat në rrugë shtruar.

Himni i Spaçit

nga Zef Jushi

Thnegla të çuditshme mbi një kërcu vigan,
Atëherë kur jeta fle për me u përtri,
Të lodhur, të përgjumur, ngjitemi në kodrën tënde,
O mal i zymtë, i zi.

Pikturë në kalendar

nga Ilda ISUFAJ

Pse shkurti ka gjithmonë të njëjtën ngjyrë:
është i bardhë dhe violet

Nën flamujt e melankonisë

nga Migjeni

 

Në vendin tonë

kudo valojnë

flamujt e një melankolie

të trishtueshme…

… dhe askush s’mund të thotë

se këtu rron

një popull që ndërton

diçka të re.

Dashurisë

nga Ndoc Gjetja

O perëndeshë e gjithëpushtetshme
e universit mashkull-femër!
Bëj ç’të duash me veten time
jam instrumenti yt i verbër.
Në jetë më solle kaq shumë dhimbje
dhe shqetësime pa mbarim
po s’jam ankuar kundër teje
as me gojë e as me shkrim.