(prej T.S. Eliot).
Përktheu Kozi Nasi.
Ikim, at’her’ ti dhe unë,
kur mbrëmja t’shtrihet për qielli
si pacient gati për operim mbi tavolinë;
Ikim, atyre rrugëve gjysmë të shkreta,
caqeve që flasin me vehte netëve të parehat’ta
në hotele një-natëshe krejt t’lira; (more…)
(sepse edhe mund të tallemi, por duhet të tallemi me seriozitet)
Të rrimë shtrembët e të flasim drejt: pas shumë vitesh heshtje që bie erë komploti, ka ardhur koha që të merremi me kryeveprën letrare shqiptare që, më shumë se çdo poezi a këngë, përfaqëson tragjedinë e dashurisë së humbur. Çdo popull prodhon gojëdhëna trimërie a dashurie: nga Wilhelm Tel te Robin Hood, nga Tristano & Isotta deri te Bewolf. Më në fund, edhe Shqipëria paraqet diçka që ka të njëjtën elegancë, të njëjtën dashuri e tragjedi. Poeti e shpreh dhimbjen e tij në pak rreshta që bëhen të popullit sepse atij i përket, përfundimisht, sa dhimbja aq edhe poezia. (more…)
nga Kozi Nasi
Dhe jeta,
kjo e vetmja
që më ndjell e më thith
skutash e caqesh ku arrij pa frikë;
dhe drama,
kjo e papërtuara e kudondodhur
që xheloze për lirinë time
më mbërthen fyti e s’më lë të marr frymë;
dhe lumturia,
kjo zanë tin’zare, aspak e fisme
që kënaqet vetëm kur më gënjen me stërpika syve; (more…)
(nga Cesare Pavese,“Verrà la morte e avrà i tuoi occhi”, 1950, përkthim i lirë nga Alfred Bushi )
Ishte vetëm një histori
jam i sigurt se e dije këtë
(Por) dikush u lëndua
shumë kohë më parë
Është gjithmonë e njëjta gjë
koha ka kaluar
një ditë vjen
një ditë do të largohesh
Dikush ka vdekur
shumë kohë më parë
dikush që ka guxuar
por nuk njihte (rregullat)
poezi nga Kozi Nasi
Po unë ç’t’u desha vallë?
Kësisoj, e çmëndur, e harlisur, ije-këputur
që ma do gjuhën njësoj,
kur të shaj e të ledhatoj?
Lëkure më ke fshehur e s’do të më lëshosh
edhe pse fort mirë e di
sa ishim të dy, më, s’do jemi dot… (more…)
poezi nga Pablo Neruda, shqipëroi Moikom Zeqo
S’kam qenë asnjëherë në Shqipëri,
në tokën e ashpër, plot dashuri,
peisazheve bjeshkatare me barinj trima.
S’kam qenë, po ja
që sot kam shpresë
të vij (more…)
nga Tea MERSULI
Ata që sa më shumë libra ju thonë t’lexoni
ata, ata s’dinë ç’është libri.
Ata lexojnë, lexojnë siç hanë
e hanë si derra. (more…)
poezi nga “Ungjilli Modern”, Dritan Mesuli
Si një mace që më përdhos shpirtin,
Më shtyn
Të jesh armiku im! (more…)
Nga Erina Pavle Çoku
… Lajmëtarët janë mbledhur në një kënd
Ata janë netë të pagjuma
Me petka mendimesh të vjetra
E udhët e shpëtimit (more…)
nga Ismail Kadare
Prapë m’u kujtove, Llora.
Dashurinë tonë të shkuar
Prapë ripërtyp
Si demi që ripërtyp barin e livadheve të largët (more…)
nga Dritan Mesuli
Mbi lumin e tharë
Ura!
Pak më poshtë
Deti!
Dhe më përtej
Kureshtja ime e lodhur, u mbyt
Në padije!!!
nga Kozi Nasi
Nuk ësh’ sonte i dashur,
kur malli për mua do të të rëndojë gjoksin
aty,
ku fare pak më parë prehesha unë.
Nuk ishte as dje, i dashur,
kur Zotit i luteshe me zë, të kthehesha
trembur inatit tim të heshtur idhnak. (more…)
poezi nga Filip Shiroka
Gjyshat tonë, eh paçin dritë!
Njerz koktrashë, kurgja s’kanë dijtë:
………. Jan kenë t’hutuemun!…
Ata t’mjerët s’kan dijtë athera,
as buon giorno, as kali spera,
as sabah sherif teheir-ollsun!
Na sot jem për t’u lavdue,
dijmë me folë, me bisedue
………. nga mendja jem holluemun! (more…)
poezi nga Teodor Keko
Do iki dhe kokën nuk do ta kthej
të shikoj Dajtin plak të trishtuar,
të shoh kafetë mbushur me pleq,
të shoh gazetat në rrugë shtruar. (more…)
nga Zef Jushi
Thnegla të çuditshme mbi një kërcu vigan,
Atëherë kur jeta fle për me u përtri,
Të lodhur, të përgjumur, ngjitemi në kodrën tënde,
O mal i zymtë, i zi. (more…)
nga Migjeni
Në vendin tonë
kudo valojnë
flamujt e një melankolie
të trishtueshme…
… dhe askush s’mund të thotë
se këtu rron
një popull që ndërton
diçka të re. (more…)
