Testament (Mitrush Kuteli)

E dashur Efterpi,

Këtë letër, që është, ndofta, e fundit, desha të ta shkruaj me dorë, po nuk mund. Sot nuk e kam dorën të sigurtë, më dridhet. Ti s’je këtu. Ke shkuar me Pandin në Rrushkull për të parë Poliksenin dhe Atalantën. Të nxita më shumë unë. Nga brenga, nga malli. Jam vetëm në shtëpi. Doruntina ka shkuar të lozë me vajzat e Bajramit.

It was Christmas Eve babe…

I’ve got a feeling This year’s for me and you…

Në muzikë

Krishtlindje, fundviti e punëtorë, dhe Migjeni pastaj, po, babagjyshi…

Klesidra

Nga: Igli Marjon

Nemesis

Nga: Igli Marjon

Mbi rrymë

Foto e marrë nga “Antichrist (2009)”, Lars Von Trier.

Nga: Arti Lushi

Ndërmjet, por edhe përtej dy besëtytnive të përjetshme,
dashurisë dhe vdekjes,
buzëqeshja e një shtjelle uji

Poezi për Merilin Monro

Nga: Pier Paolo Pasolini
Marrë nga dokumentari “La Rabbia”, (1963). Regjia dhe skenari Pier Paolo Pasolini.
Përktheu: Renato Kalemi

Prej së lashtës botë dhe asaj që do të vijë
kish mbetur veç bukuria, dhe ti,

PORCILE (1969) nga Pier Paolo Pasolini

Përktheu: Renato Kalemi

Fragment i shkëputur nga filmi “Porcile” (1969):

Fshatari: Vajza e vogël, Z. Herdhitze, po thoshte të vërtetën.

Z. Herdhitze: Fjalë për fjalë?

Fshatari: Derrat po hanin një njeri dhe…

Henry Moore

Nga: Lediona Kasapi

Henry Moore, një ciceron hallexhi…dhe një majmun me kostum.

Një si punë bonusi. Tre në një.

Fragment nga RREZATIMI (The Shining)

Nga: Stephen King

Përktheu: Renato Kalemi

Iu bë sikur kishte futur qëllimisht dorën në Folenë e Madhe të Grerëzave të Jetës. […] E kishte futur dorën në një ulluk të kalbur në kulmin e verës dhe dora bashkë me krahun ishin djegur nga flaka e shenjtë e drejtësisë që ia kishte shkatërruar mendimet e vetëdijshme, duke e vjetruar dhe nxjerrë jashtë mode konceptin e sjelljes civile.

Sphynx

Nga: Igli Marjon

Regjisorë “Beat”…

Nga: Lediona Kasapi

Autorët e “beat generatin”, të njohur gjerësisht për stilin e tyre unik jo vetëm në të shkruar, por edhe në të jetuar, kanë inspiruar shumë krijues të mëvonshëm. Shthurje, halucinogjene dhe dije. Tre gjëra që rrallë herë qëndrojnë bashkë  në të njëjtën “bashkësi”.

Feniks

Nga: Igli Marjon

Kënga e dashurisë e J. Alfred Prufrock

(prej T.S. Eliot).
Përktheu Kozi Nasi.

Ikim, at’her’ ti dhe unë,
kur mbrëmja t’shtrihet për qielli
si pacient gati për operim mbi tavolinë;
Ikim, atyre rrugëve gjysmë të shkreta,
caqeve që flasin me vehte netëve të parehat’ta
në hotele një-natëshe krejt t’lira;

Rrugët e përhimta të mëngjesit

Nga: Dorian Isai

Përballë teje ndodhet një pellg i kthjellët e i paster si pritja e syrit të virgjereshës së dashuruar dhe bri tij fle një pemëz e brishtë, e rrëzuar prej fëmijërisë që nga agime të hershme, që nga koha kur heronjte kishin gjak të kuq dhe rrënjët e saj thithnin jetën e ciklopëve të mitollogjisë.

Ku je ti, dritë, është mëngjesi

Nga: Cesare Pavese
Përktheu: Renato Kalemi

Mëngjeset zvarriteshin të kthjellët

e të zbrazët. Kështu çeleshin

dikur sytë e tu. Mëngjesi

shkiste ngadalë, si një vorbull

e palëvizshme drite. Heshtte.

Panoramë D. Në një ditë gushti

nga Loer Kume

Ditë e bardhë e mugët. Dielli aty i fshehur nëpër tylin e reve të gushtit si çohë e bardhë e palarë pluhuri, saboton freskinë e lehtë të mëngjesit. Plazhet me çadra hapur e mbyllur si zogj të shpuplosur.
Vapa e tmerrshme endet bashkë me erën nëpër D. Sikur më ndjek nga pas si qen i tërbuar. Në kërkim të librave nëpër bukiniste andej këtej. Djersa mbulon sytë, gjaku më rrjedh nga hundët, mestruacionet e trurit. 1 me 0 për vapën. Më nxorri gjak nga hundët.

Skica e jugut

“Land Meets Sea,”, David Beale.

Nga: Loer Kume

Mëngjesi i erës, erës së marrë marrë shkund fieret e shelgjet. E të zhvesh krejtësisht në një lakuriqësi të ndjerë e ngre dallgë të bardha mbi sipërfaqen e blusë së thellë.
Menjëherë si me urdhër era zhduket, dallgët zhduken në një pezulli të shkëlqyer e lëmuar argjendi.

Poezi per gjëra që nuk janë

Nga: Shqiptar Oseku

Jetojmë ne apartamentin qe s’e blemë kurrë.
Pasdite luajmë me vogëlushen
te cilën nuk e bëme:
ajo i ka kaçurrelat tua
e rritet me shume gjuhe.

The Shining

Nga: Arti Lushi

Sintaksa e syrit.
Frymëmarrje dhe frymëngjizje.

Lajmëtari i Jazzit

(Ese e Haruki Murakamit mbi marrëdhënien mes muzikës dhe letërsisë. Publikuar tek New York Times, më 8 Korrik 2007)

shqipëroi Alfred Bushi

Nuk e kam pasur kurrë qëllim që të bëhesha shkrimtar – të paktën jo deri sa u bëra 29 vjeç. Kjo është e vërteta.

Lexoja shumë që kur isha i vogël, dhe përfshihesha aq shumë  në botën e romaneve dhe novelave që lexoja saqë do tregohesha gënjeshtar po të thoja se nuk jam ndjerë sikur isha unë që po i shkruaja. Por kurrë nuk kam menduar se kisha talent për të shkruajtur. Në adoleshencë  pelqeja shkrimtare si Dostojevski, Kafka dhe Balzaku dhe nuk e  imagjinoja dot se mund të shkruaja diçka, e cila të krahasohej me çfarë ata kishin shkruar. Për rrjedhojë, në moshë të re, hoqa dorë nga çdo mundësi për të shkruar. Dëshiroja të vazhdoja të lexoja libra për hobby, e kështu vendosa të kërkoj ndonjë mënyre tjetër për të jetuar.