Fossi fico është titulli i një emisioni sa të bukur aq edhe shkurajues. Në seritë qe janë xhiruar tregon se si jetojnë në te vërtetë disa këngëtare italianë. Tip Il Teatro Degli Orrori, grupi rock i viteve te fundit. Pastaj Offlaga Disco Pax, Tre Allegre Ragazzi Morti. E janë grup që mbushin salla në të gjithë Itali-në.
E si jetojnë në të vërtetë Il Teatro Degli Orrori?
Poster origjinal i R.I. Ass. of America kunder Napster
Në fakt jam pak me nerva. Më së shumti për një artikull te një personi që as nuk e njoh. Besoj se ka thënë disa gjëra të gabuar. E me poshtë po provoj të përgjigjem. Sepse edhe pse më behet qejfi gjithmonë kur shkruhet per problemin e muzikës – sepse është vërtet problem – e sa më shumë të shkruhet aq më mirë është, disa arsyetime janë të rrezikshëm e sipas meje të padrejta. Me te rrjedhur përgjigjet e mia.
“Muzika nuk tradhëton, muzika është pikëmbërritja e udhëtimit. Muzika, është vetë udhëtimi.” shkruan Giorgio Faletti tek “Io Uccido”. Një DJ vrasës që lë indicie ( ne shqip, gjurme ) muzikore para vrasjeve të veta.
Shiko, G.F është një person qe personifikon me se miri ate qe po sulmon. Nese bën një kërkim pak te kujdesshem, do zbulosh qe G.F nuk ka shkruar as edhe një liber. Ka ne shpine një shtepi botuese e një ghost writer qe ka shkruar gjithçka qe është botuar ne emer te tij.
Janë të paktë artistët kundrejt të cilëve ndjej një respekt total e një afërsi edhe njerëzore përveçse artistike. E ndër këta është me siguri Bertolt Brecht.
|
“Omens of Hafez” Oil on Canvas |
nga Alessandro Baricco
– Pa shikohuni, ju dukeni njeri normal, me një pallto të përdorur dhe kur hiqni syzet i vendosni me kujdes në mbajtësen e tyre gri. Pastroni gojën para se të pini, xhamat e kioskës suaj ndrisin, para se të kaloni rrugën vështroni majtas e djathtas, ju jeni një njeri normal. E megjithë këtë keni parë tim vëlla të vdesë pa asnjë arsye, një fëmijë me një pushkë në duar, vetëm një breshëri, ju ishit atje, e nuk bëtë asgjë, ishit njëzet vjec zot i madh, nuk ishit një plak i mbaruar, ishit një djalë njëzetvjecar e prapë nuk bëtë asgjë, më bëni një nder? Më shpjegoni si është e mundur? Gjeni dot një mënyrë të më shpjegoni si ndodhi një gjë e tillë? Ky nuk është makthi i një të sëmure, ka ndodhur vërtet, më thoni si është e mundur?
nga Pier Paolo Pasolini
Eshtë e vështirë të thuash me fjalët e një biri,
atij të cilit në zemër fare pak i ngjasoj.
Ti je e vetmja në botë që din, për zemrën time,
atë që ish ngahera, përpara secilës tjetër dashuri.
nga Loer Kume
Vëzhgim Në Formën E Një Udhëtimi Në Kohë, Nga Ylli Në Cepin Më Distal Të Universit Tonë
Po rri këtu, në këtë tarracë të gjerë, të veshur me pllaka të emaluara me ngjyrime të gjelbra smeraldi e shkrime arabe të zeza, punuar me dorë, në këtë tarracë të largët nga bota ime e vjetër, mbi shkretëtirë, sot, një ditë të djele, tani, pikërisht në ditën e tetë, në një gjëndje në formë tetë (8), ose me saktë në formë lemniskate, rrotullohem në veten time, e vetja ime rrotullohet në kohë e hapësirë, duke më bërë të mundur të njoh fshehtat. (more…)
nga BubiKaçurrel
nga Post Spleen
Kam njohur dikë
Që kapte yjet e i burgoste në një qoshk të errët të shpirtit
Pa e gjetur kurrë çastin e duhur për t’i lënë të shndrisnin…
Ja deti, këtu ne mund ta harrojmë qytetin. Eshtë e vërtetë se këmbanat ende po luajnë Ave Maria – këtë zhurmë të përmortshme dhe të marrë, por të butë, tani në kryqëzim të ditës me natën. Prisni edhe një çast! Tani gjithçka po hesht! Deti shtrihet i zbehtë dhe i shkëlqyeshëm, ai nuk mund të flasë. Qielli luan me ngjyrat e kuqe, të verdha dhe të gjelbërta, lojën e tij të përjetshme dhe të heshtur të mbrëmjes, ai nuk mund të flasë. (more…)
Mëngjes i ftohtë dhe diell.
Alarmi i orës ra dy herë. Dicka përplaset në dysheme. Alarmi i orës nuk dëgjohet më . Një dritare hapet. Në dhomë hyjnë rrezet e diellit.
Ajo :” Mbylli ato perde se na verbove që në mëngjes.”
ajo:” Ngrihu tani , duhet të shkosh tek doktori. ”
Ajo:” Tek doktori ? ”
ajo:” Po. ”
“Ajo” ngrihet menjëherë. “Kush foli ? ”
ajo: “ Unë. “
Ajo : ” Ku je, stë shoh? ”
Olen Çesari, i lindur dhe rritur në Shqipëri, prej 1988 jeton dhe punon në skenën muzikore italiane. Tashmë është i mirnjohur në ambientet muzikore jo vetëm si virtuoz i violinës, por edhe si një mjeshtër në kalimin nga një stil muzikor në një tjetër. I paisur me një talent të rrallë që të rrëmben shpirtin dhe mëndjen kur e dëgjon të luajë pjesë të Paganinit, Moxartit, Bethovenit, Mendelsonit etj., është edhe kompozitor i muzikës xhaz e pop, improvizues i magjikshëm në skenat ndërkombëtare dhe produktor e arranxhues i këngëve më të suksessme botërore.
‘Sunlight’ Iman Maleki
Nga Xhevahir Spahiu
Një pikëz uji
sa një pikëz loti
nëpër qepalla gjethesh përpëlitet;
po ra,
e tret sakaq harrimi.
E vetme vera në mes të udhës mbetet ,
po s’erdhe ti s’ka si të shkojë dimri.
Një zog gjerb vezullimin
dhe pikë e ujit perlë brenda zogut
me zogun niset e s’di në c’botra vete:
nga Ary Scheffer (1795-1858)
Pranë Musée du Louvre.
Nga Shel Silverstein
I’ll tell you the story of Cloony the Clown
Who worked in a circus that came through town.
His shoes were too big and his hat was too small,
But he just wasn’t, just wasn’t funny at all.
He had a trombone to play loud silly tunes,
He had a green dog and a thousand balloons.
He was floppy and sloppy and skinny and tall,
nga Robert Frost
Whose woods these are I think I know.
His house is in the village, though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.
