nga Besiana Hysi
Ajo..u mundua të largonte pas krahëve muzgun e errët të asaj nate,ajrin e brishtë edhe lagështirën e pafundme! Ndihej vetëm,nuk kishte hasur asnjëherë atë vetmi aq rrënqethëse..
Gjithçka ishte larguar me aq shpejtësi sa edhe hëna e zbehtë paksa ndriçuese nuk do ta besonte! Koha kishte ndalur,aty në atë muzg përpara syve te saj gjithçka kishte ndalur frymën!!
Ajo ndihej tashmë e pafuqishme edhe e pashpresë kundrejt atij muzgu aq gllabërues! Mundohej të realizonte më të mundurën e të pamundurës,të shmangte të pashmangshmen…të gjente më realen e asaj që të gjithë e quanin ideale!!
Shumë fasada kishin mbetur pas,kujtime që dikur për të ishin veprime!
Shumë beteja ishin përpara, ende rrugëtime!!
Advertisements
Tags: besiana hysi, tregime shqip
Leave a Reply